Na miss

Dan sta je opeens weer op Hollandse bodem. De tijd gaat zo ongelofelijk snel, ben alweer 4 weken thuis. Vier weken!! Bij aankomst op Schiphol stond er een heel welkomstcomité op me te wachten met een spandoek met Karibu Patty erop dus dat was wel erg leuk! De eerste dagen was wel erg wennen hoor. Zo’n raar gevoel, je bent gewoon ontheemd eigenlijk in je eigen land. Opeens weer warm water uit de kraan, je eigen bed, geen hagedissen op de muur, geen kakkerlakken, drukte en file en vooral: de KOU.

Na een paar dagen binnen te zijn gebleven ging ik daarna op zaterdag winkelen met Tomas en Anouk. Ik dacht dat dit gewoon gezellig een dagje winkelen was, maar achteraf was het een heel vooraf bedacht plan waar ik natuurlijk weer helemaal niets van doorhad. Bij terugkomst moest ik opeens blinddoek om, toen begon er wel wat te dagen maar wist nog niks. Bij binnenkomst ging de Keniaanse muziek aan en toen de blinddoek afging, stond daar opeens heel mijn familie, surpriseeeee! Echt super dat er zoveel mensen waren. Echt, heel de woonkamer stond vol en ik schrok me helemaal lam! Is nog een erg leuk filmpje van haha… De partytent stond zelfs buiten met warmtelampen en al. Het is die avond nog laat geworden! Superleuk om iedereen weer te zien en te spreken!

Het is bizar hoe alles eigenlijk weer zo snel gewoon is, na een paar weken lijkt het alsof je alweer maanden terug bent terwijl dat helemaal niet zo is. Gelijk weer dingen regelen voor school en andere stage zetten je in een keer weer met beide benen op de grond.

Ik denk nog elke dag aan mijn avontuur en mis het ook nog elke dag. De geuren, de kleuren, de gastvrijheid, iedere dag de zon op m'n bol, iedereen van Jua rescue center, de meiden en hun baby's, Christien, de natuur, een mango voor 10 cent, al het andere verse fruit, gezelligheid in Comeback, het buiten leven, Swahili, de vriendelijkheid, het avontuur, geen stress, het gevoel van vrijheid, de hagedissen op de muur, mijn heerlijke balkon, de vriendschappen, de slippers aan mijn voeten, het uitgaan op slippers, de palmbomen, het strand, het hakuna matata gevoel, de warmte... Yep, missing Kenya like crazy...

Nou dit was het dan.. Dit is mijn laatste blog hier op mijn waarbenjij.nu! Ik ga dit blog bestellen als boekvorm met alle blogs, reacties en foto’s erin. Iedereen heel erg bedankt voor het volgen en bekijken van mijn blog, Facebook, de steun die ik heb gekregen en alle leuke/lieve reacties! Dit blog is ondertussen al meer dan 3600 keer bekeken! Oja, en hou het Kompas in de gaten want met zicht op Internationale Vrouwendag op 8 maart, ben ik gevraagd om een stukje te schrijven over mijn ervaringen in Kenia! Dit weekend heb ik een Kenia reünie met Chiara en Floor dus dat wordt leuke herinneringen ophalen!
Ik heb nog steeds geen minuut spijt gehad dat ik ben gegaan, het was echt een ervaring om nooit meer te vergeten en wat me altijd, elke dag bij zal blijven. Ik heb mijn droom kunnen waarmaken en wens voor andere mensen dat zij dit ook kunnen doen!

Kwaheri rafikis! Nakupenda!