Carpe diem

Jambo jambo

Wat gaat de tijd toch ontzettend snel. Gisteren was het alweer een jaar geleden dat ik en Tomas getuigen waren van de dodelijke schietpartij. Ik herinner het me als de dag van gisteren. 18 september, 16:43. Je weet niet wat zoiets met je doet, totdat je het echt meemaakt. Het heeft me in allerlei opzichten erg veranderd. Ik ben angstiger, kan overal gevaar in zien. Maar het heeft me ook veel geleerd. Ik ben er nog meer door gaan inzien dat je van alles moet genieten, wie beloofd jou dat je de morgen ook nog kan beleven? Het heeft me ook nuchterder gemaakt, druk maken om kleine dingen is zo’n onzin. Ook heeft het Tomas en mij dichter bij elkaar gebracht, het besef dat je zomaar je geliefde kan verliezen kwam hard binnen.

Door dat en door de vele tips dat ik toch vooral ook erg moest genieten van alles, heb ik dat de afgelopen week zeker gedaan.Vrijdag gingen ik en Nelleke pinnen in Malindi. “Even pinnen”, ik zou er een heel boek aan kunnen wijden. In de matatu ermee, wat heb ik enorm moeten lachen om deze manier van reizen. Daar zit je dan, als mzungu (blanke) in een matatu letterlijk volgepropt met Afrikanen. Dat je niet elke 100m een ongeluk ziet gebeuren, verbaasde me erg, want regels kennen ze hier niet en ze rijden als totale malloten. Wel of niet inhalen als er een tegenligger aankomt? Dan rij je toch wat harder! Motorbikes bijna van de weg afduwen, waardoor zij boos werden, wat weer een lachsalvo opleverde in de matatu. Om te pinnen ben je zo’n drie kwartier onderweg! Daar in die matatu, op de terugweg naar Watamu, heb ik echt genoten van Afrika. Achterin een volle matatu, keiharde vrolijke Swahili muziek op, haren in de wind, een heerlijk gevoel.

Zaterdagochtend zijn we naar Turtle Watch geweest, hier in Watamu. Nu heb ik wel een foto gemaakt van de tuktuk ;-). Op de stranden van Watamu leggen de schildpadden eieren en het project zorgt ervoor dat deze nesten beschermd worden, dat schildpadden die gevangen worden met vissen worden teruggezet en zieke schildpadden worden behandeld. Een erg mooi project, waar op dat moment 3 schildpadden ‘onder behandeling’ waren. Wij zagen hoe een grote schildpad gewogen werd en klaar werd gemaakt om weer terug gezet te worden die middag. Erg mooi en interessant project.
Nelleke had gevraagd of ik en Chiara mee wilden naar de plaatselijke keniaanse ‘McDonalds’ voor een lekker broodje hamburger. Nou, dat wilden we wel! Wij dus weer in de matatu. Wat een avontuur weer. Er is in de matatu een mannetje die het geld ophaalt en zegt wanneer de chauffeur moet stoppen (klap tegen het ijzer), wat een gekken joh. In het busje springen als hij al rijd, schuifdeur van de matatu openlaten en er lekker uit hangen onder het rijden, het kan allemaal. En als je denkt dat er echt geen mensen meer bij kunnen:… dat kan dus wel! Achja, je hebt niet elke dag een Keniaanse op schoot! Heb er voor de beeldvorming van een matatu even een foto bij geplaatst (toen het nog rustig was). Maar.. de hamburger. Die was erg lekker, lekkerder dan van de Mac haha! Met friet (met mayo!) en een mangosapje. Erg lekker gegeten dus.

Op mijn stage gaat ook alles goed, krijg steeds meer een band met de meiden en ze vinden het leuk om beter Engels en een paar woorden Nederlands te leren (in ruil voor een lesje Swahili natuurlijk!), wat voor hilarische momenten zorgt ;-). De achtergrond van sommige meiden is onvoorstelbaar, vanwege de privacy kan ik er niet veel over zeggen, maar geloof me: het liefst zou je er een potje om willen janken. En toch lachen en zo liefdevol voor hun baby’s zorgen, daar heb ik veel respect voor. Ik ben begonnen met het voorbereiden van een aantal projecten, zoals over het toekomstbeeld van de meiden en HIV/seksuele voorlichting. Erg interessant om te doen en natuurlijk goed voor mijn schoolwerk (want verslagen maken hoort er helaas ook bij).

- Petra, wat leuk dat je mijn blogs uitprint voor oma zodat zij ze ook kan lezen, bedankt!! (Hoi oma, snel weer skypen haha!)

- Rick: sommige dingen zijn toch weer heel anders dan ik had verwacht (niet negatief of positief, gewoon anders) en het is ook wel overweldigender dan ik dacht eigenlijk, sommige ellende en gang van zaken hier is in Nederland niet voor te stellen ;-). Mijn skypenaam is gewoon pattyvanhouwelingen dus daar kan je me als het goed is op vinden! Lijkt me leuk om een keer te skypen en zien hoe Ravi is gegroeid!

Nou dat was hem weer voor deze keer, hoop dat jullie er net zo van genieten als dat ik hier doe!

Dikke Keniaanse kus uit het warme en zonnige Watamu