Hakuna Matata

Hallo lief Holland,

Hier weer een bloggie! Zat er van het weekend alweer een maand, als je het zo zegt dan klinkt het echt lang! Afgelopen twee weken weer erg veel gebeurd, gezien en gedaan dus probeer van alles wat te vertellen!

Sommige van jullie hebben waarschijnlijk wel gehoord/gelezen dat ik ziek ben geworden, maar Hakuna Matata, het gaat gelukkig sinds vandaag weer wat beter. Was al een paar dagen niet lekker (buikpijn, diarree) en zaterdagavond moest ik onder de douche opeens heel erg overgeven, het leek wel of mijn maag eruit wilde komen zeg, pfoe. Zaterdagavond toch nog weggeweest en zondag met Nelleke naar het strand geweest. Op het strand was ik al helemaal niet lekker en mijn buik voelde zo raar, was zo misselijk en alleen de gedachte aan eten ging ik al bijna over m’n nek. Toch maar wat wezen lunchen en Nelleke moest nog even langs de dokter dus ik voor de zekerheid toch maar even mee. Daar aangekomen voelde ik me steeds slechter en nadat ik op malaria was getest (gelukkig negatief), zat ik buiten te wachten met Nelleke en gelukkig zag zij dat het niet goed ging. Ik haalde nog maar net het bed want ging op een haar na van m’n stokkie, was echt even heeel erg beroerd. Daarna kwam ook gelijk de (met veel moeite naar binnen gekregen) lunch er weer uit dus nee, dat was niet zo fijn. Dan lig je daar, in Kenia, in een clinic, wat gewoon niet te vergelijken valt met Nederland. En de man die ook buiten zat te wachten, zag mij lekker kotsen want ja, de deuren staan gewoon open.. Ik was gelukkig in goede handen van mama Christien (de dokter) en Nelleke. Daarna een hele rits medicijnen en antibiotica gekregen en toen als een slappe vaatdoek weer naar ‘huis’. Maandagochtend dacht ik me weer wat beter te voelen dus gewoon gaan werken met mijn eigenwijze hoofd. Na een paar uur ging het steeds slechter dus toch maar weer naar huis gegaan en heel de middag op bed gelegen, wat voelde ik me slecht zeg. Toen zat ik er ook wel een beetje doorheen hoor moet ik zeggen! Na een soort wonderslaapje voelde ik me veel beter en kon ik s’avonds eindelijk weer wat eten. Vandaag (dinsdag) gaat het sinds vanmiddag al een stuk beter, hoop dat ik morgen weer de oude ben!

Op mijn stage ben ik vorige week begonnen met een project, samen met de social worker Vera. Het project gaat over het toekomstbeeld van de meiden: wat zien zij als een goed leven, en wat als een slecht en vooral: wat moet je er voor doen en hoe kom je bij het leven dat jij wilt? Vera heeft eerst een tijdje met ze gepraat over wat zij dus een goed en slecht leven vinden. Ik zat er ook bij maar kan natuurlijk bijna niks verstaan want dat gaat allemaal in het Swahili. Ik heb nog wat dingen over mezelf verteld en ook een paar vragen gesteld. De meiden spreken niet goed Engels dus dan is het fijn dat Vera kan vertalen. Ik had grote vellen papier gekocht, verf, stiften, markers en we hadden plaatjes uit tijdschriften geknipt. Zo konden we het visueel maken en de meiden zelf zien wat ze hadden gemaakt. De meiden komen uit erg arme gebieden, dus een slecht leven was gemakkelijk te benoemen voor hen. Geen eten, geen onderdak, misbruik, geen kleding. Een goed leven voor hen is om dat dus om te keren. Wat een leven hebben wij dan in Nederland he, daar is het eigenlijk vanzelfsprekend dat je die dingen wél hebt. Dat je naar school gaat, 3 maaltijden en nog meer te eten hebt op een dag en een kast vol met kleding.. en dan al het andere nog. Ze hadden wat meer moeite om te benoemen hoe je dan van het ene leven naar het andere komt. Met wat sturing kwamen ze daar uiteindelijk ook uit. We gaan dit project herhalen, zodat er echt aan wordt gewerkt en erover nagedacht wordt.
Een volgend project dat ik met Vera ga doen, gaat over HIV en seksuele voorlichting. Eigenlijk alle meisjes die zwanger zijn of al moeder zijn, zijn dat als gevolg van misbruik. Ze zijn wel zwanger of hebben een baby; maar hoe dat is gekomen? Daar hebben ze soms eigenlijk helemaal geen idee van. Seks, anticonceptie middelen en HIV zijn hier een veel groter taboe dan bij ons. Lijkt me erg interessant om daar meer over te leren, in de context van Afrika en ook de Nederlandse/Europese kant ervan te laten zien.
Het is met je Europese gedachten soms moeilijk te begrijpen dat ze hier zo weinig weten, wij krijgen allemaal voorlichting op school en je kunt alles overal vinden. Om te begrijpen waar deze meiden vandaan komen ga ik ook mee op een paar huisbezoeken. Deze meiden hebben het hulpverleningstraject in Jua afgelegd. Ze zijn naar school gegaan, hebben een naaiopleiding gevolgd, aan zichzelf gewerkt en zo aan een betere toekomst voor henzelf gewerkt. Door het geld van sponsors krijgen ze een naaimachine mee, zodat ze hun eigen geld kunnen verdienen en dus zelfstandiger zijn. De meiden komen echt uit de bush en dat lijkt me heel interessant, indrukwekkend en ook confronterend om te zien.
Er is ook een meisje van drieënhalf in het Jua. Zij kwam een paar weken voor dat ik hier kwam. Ze was/is zwaar getraumatiseerd en het was echt erg om de pijn in haar ogen te zien. Gelukkig kan ze, nu ze meer gewend is, weer een beetje kind zijn. Dansen, zingen, tekenen; wat een heerlijk kind. Ze spreekt alleen Giriama (de taal van haar stam), dus de paar woorden Swahili die ik ken, kent zij weer niet! Maar met handen en voeten kom je ook een heel eind. Haar verhaal raakt me echt. Zo jong en dan al zo veel meegemaakt.

Ik en Chiara zijn vrijdag hier uit geweest. Wat een belevenis! Het was echt super gezellig. (Nogmaals bedankt voor de tip Maaike ;) ) Er wonen in Watamu redelijk veel Italianen en komen best veel (voornamelijk Italiaanse) toeristen, dat heeft zeker zijn voordelen! Italiaans ijs, Italiaanse gerechten (pizza!) en dus ook een restaurant/bar/discotheek van een Italiaanse eigenaar: de Comeback. Leuke mensen ontmoet en erg gelachen. Engelsen, Italianen, een Australiër, en dan sta je opeens met een heuse Masai in de kroeg haha! En dansen dat ze allemaal doen: wow! Ze groeien hier echt op met muziek en dans, dus die gingen helemaal los! Dat hebben wij dus ook zeker even gedaan.

Nog 2 dingen: Ouders en sister zijn over 2 weken al hier, yeah! Heb er zin in om jullie Kenia te laten zien en op safari te gaan met z’n 4tjes!
Tomas heeft zijn ticket hierheen geboekt! 17 november t/m 2 december is hij hier, dus zijn we op mijn 21e verjaardag bij elkaar! Mijn verjaardag gaan we lekker samen vieren want dan gaan we op lekker op safari wat ik natuurlijk helemaal super vind!

Nou, dat lijkt me wel weer genoeg voor vandaag, laters! xx